Tunezja – odkąd prezydent Kais Saied odwołał rząd, zawiesił parlament i przejął władzę wykonawczą w lipcu ubiegłego roku, sytuacja gospodarcza w kraju uległa znacznemu pogorszeniu. 16 czerwca bieżącego roku setki pracowników sektora prywatnego uczestniczyło w strajku generalnym w Sfax (Tunezja). Strajk odbył się pod hasłem Dnia Wściekłości (ang. the Day of Rage), a za jego organizacją miał stać związek zawodowy UGTT, który domaga się przede wszystkim podwyżek płac. W proteście uczestniczyły setki pracowników instytucji publicznych i prywatnych. Głosili oni postulaty społeczne i rozwojowe oraz domagali się rozwiązania trwającego od 10 miesięcy problemu akumulacji śmieci na ulicach miasta.
Mozambik – 9 czerwca podjęto decyzję o wyborze pięciu niestałych członków Rady Bezpieczeństwa ONZ. Ekwador, Japonia, Malta, Mozambik i Szwajcaria dołączą do organu ONZ, odpowiedzialnego za utrzymanie światowego pokoju i bezpieczeństwa. Ich kadencja rozpocznie się w styczniu 2023 roku i potrwa dwa lata. Decyzja ta zapadła podczas głosowania na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ. Wszystkie zgłoszone kandydatury spotkały się z aprobatą stałych członków Rady Bezpieczeństwa ONZ. Kandydatura Mozambiku była podporządkowana mottu „Międzynarodowy pokój i bezpieczeństwo oraz zrównoważony rozwój”, co miało dodatkowo podkreślać zaangażowanie tego państwa na rzecz utrzymywania wielowymiarowej stabilności polityczno-ekonomicznej.
Rwanda – W kwietniu bieżącego roku brytyjski rząd zawarł umowę z Rwandą, na mocy której imigranci, którzy zostali schwytani na próbie nielegalnego przedostania się do Wielkiej Brytanii przez kanał La Manche, będą mogli być odsyłani na teren afrykańskiego państwa. Pierwsza grupa imigrantów miała zostać deportowana z Królestwa już 14 czerwca. Wylot został zaplanowany na godziny wieczorne, a jego punktem startowym miała być baza wojskowa w Amesbury w Salisbury. Zarządzenie, wydane w ostatniej chwili przez Europejski Trybunał Praw Człowieka (ETPC), doprowadziło do anulowania biletów lotniczych dla wszystkich siedmiu pasażerów (dwóch irackich Kurdów, trzech Irańczyków, jednego Albańczyka i jednego Wietnamczyka). Źródło rządowe powiedziało gazecie Guardian, że lot, który finalnie odwołano na podstawie decyzji ETPC, kosztował Wielką Brytanię ok. 500 tys. funtów i „został już opłacony z publicznej kieszeni”. Minister spraw wewnętrznych Priti Patel wydała oświadczenie, że jej rząd „nie da się zniechęcić” i że polityka deportacji będzie kontynuowana pomimo zaistnienia utrudnień prawnych.
Egipt – podczas tegorocznego szczytu regionalnego w Kairze, Egipt, Izrael i UE podpisały wspólne porozumienia energetyczne. Nowa umowa, zawarta 15 czerwca 2022 roku, obejmuje skraplanie izraelskiego gazu ziemnego w egipskich zakładach przetwórczych, a następnie wysyłanie go do Europy. UE, która w zeszłym roku importowała około 40 procent swojego gazu z Moskwy, stara się w ten sposób zapewnić alternatywne dostawy energii dla państw członkowskich, wywierając tym samym presję na rosyjskiego prezydenta Władimira Putina. Tarek El-Molla, minister ds. ropy Egiptu, powiedział, że umowa doprowadzi do dalszej współpracy między Wschodniośródziemnomorskim Forum Gazowym, którego członkami są Cypr, Egipt, Francja, Grecja, Izrael, Jordania, Palestyna i Włochy.
Turcja – W przyszłym tygodniu Książę Koronny Arabii Saudyjskiej odwiedzi Turcję. Wizyta będzie pierwszą oficjalną wizytą Mohammeda bin Salmana w Ankarze od czasu brutalnego zabójstwa Jamala Khashoggi w konsulacie Królestwa w Stambule w 2018 roku. Zabójstwo dziennikarza spowodowało, że stosunki między tymi dwoma podmiotami państwowymi zostały zamrożone na trzy lata. Arabia Saudyjska odpowiedziała wówczas nieoficjalnym bojkotem tureckiego importu, wywierając tym samym presję na i tak już niestabilną gospodarkę Turcji. Po latach napięć, w kwietniu 2022 roku, Prezydent Turcji Recep Tayyip Erdoğan spotkał się w Dżuddzie z Królem Arabii Saudyjskiej Salmanem i Księciem Koronnym. Podczas tej wizyty przedstawiciele obu państw dokonali przeglądu stosunków saudyjsko-tureckich i sposobów ich poprawy na wszystkich możliwych polach współpracy. Biorąc pod uwagę wysoką inflację oraz rosnące koszty utrzymania w Turcji, które pojawiły się na rok przed wyborami prezydenckimi, można przewidywać, że Erdoğan będzie częściej niż kiedykolwiek szukał wsparcia wśród państw Zatoki Perskiej.
Autor: Natalia Potera